βρισκόμαστε στις επαναλήψεις για την παράσταση - Αφήγηση "φερμένα εκ στόματος" Αφηγήσεις για το 1821.
Είτε με τον Σταύρο Παργινό , είτε μόνη μου, υπάρχουν πολλές στιγμές που, λέγοντας τα, κλαίω. Ακόμη.
Είναι τόσο έντονες οι αντιθέσεις· αγωνιστές τραχείς σαν βράχια, σαν αγρίμια και μαζί μεγαλόθυμοι, αληθινά γενναίοι.
Γράφει ο Φ. Φωτάκος στ΄ "Απομνημονεύματα της Ελληνικής Επαναστάσεως"
Στη μάχη του Βαλτετσίου, τα παλικάρια του βρέθηκαν πρώτη φορά μπροστά σε ακέφαλα και διαμελισμένα πτώματα συντρόφων τους. "Εκιτρινίσαμε από τον φόβο μας. Τότε ο Κολοκοτρώνης άρχισε να μαζεύει τα κομμάτια κάθε νεκρού, να τα φιλάει και να λέει στους αποσβολωμένους στρατιώτες: αυτοί είναι άγιοι ..."
Αν θέλουμε ν' αναγνωρίσουμε αυτό που είμαστε σήμερα, θα μας βοηθούσαν πολύ οι μαρτυρίες, τ' απομνημονεύματα, η αλληλογραφία... της Επανάστασης του '21.
