Αφηγήσεις για το 1821
Από ημερολόγια, μαρτυρίες, αλληλογραφία, τοπικές Αφηγήσεις...
Μνήμες που μας συγκινούν· φέρνουν τα πρόσωπα ζωντανά με τη λαχτάρα, την γενναιοψυχία,
τη μιζέρια, την αδυναμία μεσ' τη δίνη της Επανάστασης!
Μελοποιημένοι στίχοι του Κάλβου και του Βαλαωρίτη, παροιμιόμυθοι που αρέσκονταν
να λέει ο Κολοκοτρώνης στα παλικάρια του, ολίγιστος Ηρωικός Καραγκιόζης, δημιουργούν
το ρυθμό σ' αυτό το γλυκόπικρο Μνημόσυνο.
Και η μουσική· γίνεται η ψυχή του λόγου.
Μακριά προετοιμασία και συνεχίζεται.
Αφήγηση: εγώ
Βιολοντσέλο: Σταύρος Παργινός
Φωνή - ές από Μεγάφωνο [παιδιού, Άθου Δανέλλη, ανωνύμων] Αναλόγιο με στοιχεία
που αφορούν στον κάθε τόπο παρουσίασης, Τραγούδι.
Κάποτε θ' ανοίξουν οι δρόμοι.
