Ειρμοί απ' αφορμή....
























  Ειρμοί απ’ αφορμή…



Αντίς για φωνή
κυματισμοί υγροί του νερού, αέρινοι της φωνής, χωμάτινοι του πηλού·
είχε ένα λουλούδι.
κι ευθύς ανοίγει ολοκόκκινο τριαντάφυλλο δροσιάς και αρωμάτων,
και διαστέλλει τους κυματισμούς, και κρούει όλα τα τύμπανα· εκκωφαντικά.
                                         *

να βρεις μια τρίχα κόκκινη σαν το αίμα.
«Η αντρειά μου είναι στο κεφάλι μου. Στην κορφή έχω τρεις χρυσές τρίχες, κατάκορφα· κι άμα μου τις κόψεις,
θα πεθάνω.»
Κυματιστά μαλλιά· η θηλυκότητα του νερού.
Στη Βαβυλώνα οι γυναίκες προσέφεραν τα μαλλιά τους στο βωμό της Ιστάρ, θεάς του Έρωτα.
                                           *
  
μον’ μάθα την αγάπη την παντέρημη
 σε αιχμή: να τον πνίξει η θάλασσα· να τον σταυρώσουν οι δήμιοι· να τον κάψουν· να τον μαρτυρήσει η αγάπη.
‘κείνος ξέρει να προστάζει το αίμα του, όπως προστάζει την καρδιά του.
όμως το «άγγιγμα» των γυμνών ποδιών τον ρίχνει στην άβυσσο της αγαλλίασης, καθώς ξεχειλίζουν οι χυμοί της ζωής·
μα και της οδύνης καθώς μαζί αναδύεται και η επίγνωση του όριου.
Από τον ίδιο πυρήνα εκτινάσσεται ο ενθουσιασμός κι ο θάνατος.
                                           *

Μ..μ..μ… κι έκανε με το νόημα πως λαλιά δεν έχει
Το μισό της αναπνοής, η εκπνοή, γίνεται ήχος, έναρθρος λόγος φέροντας ένα βαθύ αποτύπωμα απ’ όλη
τη διαδρομή της εξερχόμενης εισπνοής.
Γίνεται μαρτυρία η λαλιά μας. Πότε παγώνει και δεν λαλεί ενόσω αναπνέουμε;
                                            *
     
γριά μικροκαμωμένη φτιάχνει ολοστρόγγυλα κουλουράκια από ρυζάλευρο κι όλο γελάει·
το γέλιο αντίκρυ σε πέτρινους θεούς, σε δράκους, στον κόσμο του θανάτου.
-    Τε – χε – χε – χε! Τε – χε – χε – χε!
Ανοίγει ο στόμας της και μπαίνει μέσα ήλιος και φυτρώνει χαρά· φυσική σαν φυτό,
ακατάλυτη.
                                             *

                                                                                        Α.  Σ.     

Υ. Γ. Να διαβάζεται μετά τις αφηγήσεις         

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου