 | |||
Θάλασσα
Μάνα και ορίζοντας.
Θέλησα να ενωθώ μαζί της. Δειλινό, βούταγα βαθειά με ανοιχτά τα μάτια, την κατάπινα, γελούσα•
την καλούσα να εισχωρήσει, από κάθε μικρό πόρο, μέσα μου.
Την κοίταξα πολύ μ’ όλους τους καιρούς, μ’ όλα τα χρώματα και τις ανάσες της. Την αναπόλησα.
Παραμύθι
Βαθειά ρίζα.
Τρέφει τη μνήμη και τη βυθίζει στην άχρονη καταγωγή της.
Με τη συνθήκη του λόγου, η μετοχή μας στο θαύμα.
Εκεί όπου οι ακατάλυτοι νόμοι της Φύσης δειλιάζουν μπροστά στη λαχτάρα ενός ανθρώπου.
Στα παραμύθια φωλιάζει η ψυχή μας.
Παράδοση
Χαρίσματα.
Ένα σεντούκι με προικιά για να πορευτούμε με χάρη.
Καρποί που ωρίμασαν μέσα στην εμπειρία όλων των παππούδων της ζωής,
για να μας ξεπροβοδίζουν σ’ όποιο μονοπάτι κι αν πάρουμε.
Ευχές και κινήσεις υλικές που συγκρατούν το άυλο.
Αφηγητής (λαϊκών παραμυθιών)
Πρωταρχικός άνθρωπος.
Κι ερμηνευτής. Παίρνει στα χέρια του το παραδομένο υλικό και το σμιλεύει
με τη δική του αντίληψη, το μορφώνει με το δικό του πάθος.
Παραδίδεται προς βρώση, όσο αντέχει απροκάλυπτος και ειλικρινής.
Μ’ έναν πόθο• να αλωθεί απ’ το κοινό του.
Τόπος
Ένα σημείο αναφοράς.
Άλλοτε εντοπισμένο σε γεωγραφικό χώρο κι άλλοτε ως άυλη πηγή έμπνευσης.
Πάντως ακουμπάμε πάνω του, ανατρέχουμε, στηριζόμαστε.
Καταγωγή και προορισμός.
στο περί ου
περιοδικό Λόγου, Τέχνης και Διαλόγου
Σκιτσογραφίες 5Χ5
Τις λέξεις έδωσε η Λένη Ζάχαρη και δημοσιεύτηκε στις 12/2/2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου